Μπιτσάκης, Ευτύχιος

(Κακοδίκι Χανίων 1926 –). Φυσικός, πανεπιστημιακός και συγγραφέας. Σπούδασε χημεία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Θεωρητική, ατομική και πυρηνική φυσική στο πανεπιστήμιο Παρισίων και αναγορεύτηκε διδάκτορας φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο Paris VIII. Υπήρξε υπότροφος της γαλλικής κυβέρνησης. Εργάστηκε στη Γαλλία, αρχικά, ως επιστημονικός συνεργάτης στα Abbott Laboratories, στο πυρηνικό κέντρο του Σακλέ, στο εργαστήριο πυρηνικής φυσικής του Κολεγίου της Γαλλίας, ως εντεταλμένος διδασκαλίας μαθηματικής ανάλυσης στο πανεπιστήμιο Paris VI και φιλοσοφίας επιστημών στο Paris VIII και στην Ελλάδα, ακολούθως στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών ως υφηγητής θεωρητικής φυσικής και από το 1981 ως τακτικός καθηγητής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Είναι εκδότης του περιοδικού Ουτοπία και μέλος πολλών επιστημονικών οργανώσεων και σωματείων. Έργα του: Το Είναι και το Γίγνεσθαι (1965), Τα εννοιολογικά θεμέλια της Κβαντικής Μηχανικής (1979), Θεωρία και πράξη (1980), Φιλοσοφία του Ανθρώπου (1980), Ρήξη ή ενσωμάτωση (1989), Ένα φάντασμα πλανιέται (1992), Το αειθαλές δένδρο της Γνώσεως (1995), Ο νέος επιστημονικός ρεαλισμός (1997), Ο δαίμων του Αϊνστάιν (2000), Διεκδικώντας το μέλλον (2001). Κείμενά του έχουν συμπεριληφθεί σε σχολικά διδακτικά βιβλία.